Bebeğinizin mimiklerini ve seslerini taklit ettiğiniz zaman onu aynalamış olursunuz. Aynı zamanda duygularını, aktivitelerini söze döktüğünüzde de onu aynalamış olursunuz. Aynalama bebek için çok önemlidir. Çünkü bu şekilde aslında bebeğiniz rahatlar. Duygularını, onun yerine, ifade ediyor olursunuz. Aynı zamanda duygularını öğrenmeye başlar ve kendisiyle ilgili farkındalığı artar. Tüm bunlar onu daha sağlıklı bir ruhsal yapıya doğru götürür. Duygularının farkına varan, bastırmak yerine onları ortaya koyan, ifade eden bir bebek yetişkinlik hayatında da depresif durumlarla çok daha rahat başa çıkabilir. Dikkat etmemiz gereken bir nokta daha var. Olumsuz duyguları da aynı olumlu duygular gibi kabul etmemiz gerekiyor. Bizde şöyle bir eğilim vardır: Bebeğimiz korktuğu zaman korkma deriz. Veya kızdığında kızma. Oysaki orada duygu çoktan oluşmuştur. Biz kızma dediğimiz zaman onun duygusunu inkâr etmiş oluruz. Bunun yerine kızdığını biliyorum, korktuğunun farkındayım gibi cümlelerle başlayıp onan sonra problemin çözümüne yönelmek gerekir. Bazen problem çözülmeyebilir. Bebeğin sadece stresini atması bile yeterlidir.
